श्री आणि गौरीचे किस्से - भाग १

|| श्री ||

एका हाताने लॅपटॉपची मोठी बॅग पोटाशी घट्ट धरत अणि दुसर्‍या हाताने पर्स संभाळत गौरीने कसातरी दरवाजा उघडला. श्रीनं फ़्लॅट ठिकठाक ठेवला होता. तिचं सामान तिने हनिमुनला जाण्याआधीच शीफ़्ट केले होतं. काल रात्री घरी परतायला त्यांना दोन वाजले होते. प्रवासाच्या बॅगा अजुन हॉलमधेच होत्या. खुशीत तिनं सगळ्या घरातून एक चक्कर मारली. दोघांचा संसार आता खर्‍या अर्थाने सुरु होत आहे याची तिला जाणीव झाली. दोन्ही हातांनी दोन बॅगा उचलून, त्यांना फरफटत ओढत ती बेडरुममधे गेली. श्री घरी यायच्या आत तिला तयार व्हायचे होते. काय घालावे? तिथं पसरलेल्या चार-पाच बॅगामधून एक बॅग उघडून तिने अमेरिकेतून आणलेली नायटी काढली. ती नाईटी घेताना तिच्या मैत्रिणींनी तिची केलेली चेष्टा आठवून तिला खुदकन हसू आलं. श्रीला सरप्राईज ध्यायचा तिचा बेत होता. मोबाईलवर बटनं दाबत तिने त्याला कॉल लावला. 
"हॅलो. मी बोलतेय." नाईटीवरून हात फ़िरवत ती म्हणाली. 
"बोल." 
"घरी कधी येतोयस?" 
"अगं येतो म्हटलं ना? किती वेळा कॉल करशील?" हसत तो म्हणाला. आपली स्वत:ची बायको! त्याला भारी मज्जा वाटली. त्यालाही कधी एकदा घरी जातोय असं झालं होतं. पण आज त्याचे ग्रह तेवढे चांगले दिसत नव्हते. पी. सी. लॉक करुन तो निघणार, तेवढ्यात त्याच्या मॅनेजरने "प्रोडक्शन मधे एक ईशू आलाय तो पाहशील का? " असं विचारले. मॅनेजरला मनातनं शिव्या देत त्यानं कम्पुटर परत सुरु केला.
गौरीनं संध्याकाळसाठी पिझ्झा ऑर्डर करायचं ठरवून, फ़्रेश होऊन तो नाईटी घातला. त्याच्यावरून रोब अडकवून ती त्याची वाट पहात सोफ्यावर बसली. बसताना आपल्या शरीरचे सगळे कर्व्हज आल्या आल्या त्याला दिसतील याची तिने काळजी घेतले होती. काहीतरी चाळा म्हणून तिने TV लावला. कुठलातरी बोरींग प्रोग्रॅम लागला होता. अजुन कसा हा आला नाही? परत एकदा फोन करायची उर्मी दाबून ती तसाच TV बघत बसली. त्याला फोन करायला काय होतेय? दिवसभर मीच फोन करतेय. तिलाही आता राग येऊ लागला होता. तिनं घड्याळात पाहिलं, साडेसात होत आले होते. अजुन श्रीचा पत्ता नव्हता. फोन सुध्धा केला नाही, काही झालं तर नसेल? तिच्या मनात शंका डोकावली. तिनं पटकन त्याचा नंबर डायल करायला सुरुवात केली. "ट्रिग ट्रिग" तेवढ्यात बेल वाजली. पळत जावून तिने दरवाजा उघडला. 

क्रमश: