श्री आणि गौरीचे किस्से - भाग ४

पण तिच्याकडे लक्ष द्यायला कुणाला वेळ नव्हता.
"काय झाले?" बाबांनी त्याला विचारले.
"काही नाही. It was nothing actually." एक हात मानेवर घासत खाली बघत तो म्हणाला. बाबा तरी उत्तराच्या अपेक्षेने त्याच्याकडे पहात राहिले.
"मी चेष्टेत मुलींनी ऑफिसमधे काम न करता नुसते हसले तरी चालते असे म्हणालो, त्याचा तिला राग आलाय." एकदाचं त्याने बोलून टाकलं.
"त्याच्यात एव्हढे चिडण्यासारखे काय आहे?" बाबा आईकडे बघत म्हणाले.
"बाबा ताईला याच्यात भरपूर चिढण्यासारखे आहे. ती पक्की फ़ेमिनिस्ट आहे माहीत नाही का?"
"काय जिजू संसाराची चांगली सुरुवात केलीय तुम्ही." परत त्याच्या पाठीवर थाप मारत बबलू म्हणाला. हा मेहूणा सारखा पाठीवर थापा काय मारतोय त्याला कळेना.
"तु गप्प बस रे." आई बबलूवर ओरडली.
"ठिक आहे. होईल ती उद्यापर्यंत नीट." खुर्चीवरून उठत बाबा म्हणाले.
"चला आता. बराच उशीर झालाय." हे वाक्य त्यांच्या बायकोला उद्देशून होतं.
सांगावे की नाही या विचारात श्री घोटाळला. सांगून त्यांना हार्ट अटॅक तर येणार नाही ना!
"गोष्ट याच्याही पुढे गेलीय." हळूच तो म्हणाला.
"काय झाले?" पून्हा बसत बाबा म्हणाले.
"ती घटस्फोट हवाय म्हणतेय." श्रीने बाँम्ब टाकला. म्हणजे त्याला तरी तसं वाटले. तो सावधपणे त्या दोघांकडे बघू लागला.
"खरं की काय!" शांतपणे बाबा म्हणाले.
त्यांची प्रतिक्रिया ऐकून त्याला काय बोलावे ते कळेना. संसार सुरु व्हायच्या आधी त्यांची मुलगी घटस्फोट मागतेय याचं त्यांना काहीच वाटू नये? त्याला आश्चर्य वाटले. बबलू हसायला लागला.
"देउन टाक मग." बाबा जराही विचलीत न होता म्हणाले. हार्ट अटॅक यायची पाळी आता त्याची होती. आपल्या बायकोसारखं तिचं सगळं कुटुंबच विचित्र दिसतंय! आवाक होउन तो बाबांकडे पहायला लागला.
"असा बघू नकोस माझ्याकडे." हसत त्याच्या हातावर थोपटत ते म्हणाले. "खरचं सांगतोय मी."
"उद्याच घटस्फोट घ्यायला जाउया म्हणून सांग तिला, मग बघ काय होतेय ते!" हसत ते म्हणाले.
ओऽऽ आत्ता कुठे त्याला कळले!

                                                क्रमश: